ഇന്ന് നിന്‍ മരവിച്ച പാദങ്ങളില്‍ നിന്നും
മരണത്തിന്റെ കുളിരെന്ന്റെ കൈകളിലേക്ക് അരിച്ചു കയറുമ്പോള്‍
ഒരു സത്യം കൂടി ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നു
നീ എന്ന ശരീരമെന്നെ പുല്കുകില്ലിനി
തരളമാം വിരലുകള്‍ തലോടുകില്ലിനി
ലോലമ പാദസരങ്ങള്‍ ചിരിക്കുകില്ലിനി
ഈ ഇരുണ്ട ഇടനാഴികളില്‍ പുലരി ച്ചുംബിക്കുകില്ലിനി
ഏതൊരു നിമിഷവും നീ ഉണരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുമ്പോള്‍ ,
നിന്റെ നിര്‍ജീവമ വിളര്‍ത്ത ചുണ്ടുകള്‍
എന്റെ ഹൃദയത്തെ ഞെരിച്ചു ചൊല്ലുന്നു "ഇതവസാനത്തെ ഉറക്കം ".
കണ്‍ പീലികലോന്നനങ്ങുമോ എന്ന് ഞാന്‍
വെറുതെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ ,
നിന്‍ ദേഹം ദഹിപ്പിക്കുകയാനിവിടെ ,
നീ എരിഞ്ഞമരുകയാനിവിടെ...
നിമിഷങ്ങള്കപ്പുരം നീ വെറും ചാരവും അസ്ഥിയും
മാഞ്ഞു പോകും നീയാം ഭൌതിക സത്യം .
ഇനി നിന്നാത്മാവിനു ശാന്തിയേകണം
അതില്‍പിന്നെ കര്‍മങ്ങള്‍ അവസാനിപ്പിച്ച്‌
നീറുന്ന ആത്മാവും
മരിച്ചു പോയ മനസ്സും
നിനക്കായ് തുടിച്ച ഹൃദയവും
ആര്‍കും വേണ്ടാതെ പോയ എന്റെ പ്രണയവും ഏന്തി
അന്ത്യമാം സത്യത്തെ തേടി ഞാനും യാത്രയാകും
ഒരിക്കല്‍ നിന്നരികിലെതുമെന്നു വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ടു
ഈ വേര്‍പാടിന്റെ വേദന സഹിച്ചു ഏകാന്ത പധികനായ്,
നിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മറക്കാനായ് ,
നീ തന്ന ചുംബനങ്ങള്‍ മറയ്കാനായ് ,
നേര് തിരഞ്ഞു സംവേദനങ്ങളെ ഭരിച്ചു കൊണ്ടൊരു യാത്ര ....
No comments:
Post a Comment